Tereska Nie Płacz

Kiedyś gdzieś słyszałam, że jeśli człowiek ginie nagle, to jego dusza długo błąka się po ziemi, bo niby nie wie, że to już nie jego miejsce. Brzmi jak horror brrr... ale chyba coś w tym jest. W naszym domu wielokrotnie wszyscy odczuwali obecność Mirka. Wiem, wiem jak to brzmi, mimo to odważę się opisać kilka zdarzeń. Gdybym tylko ja doświadczyła tych dziwnych doznań milczałabym, ale doświadczyli tego prawie wszyscy domownicy i o dziwo, nikt dosłownie, nikt nie poczuł lęku, no może lekkie dreszcze. Wszystkie zdarzenia miały miejsce w przeciągu czterech miesięcy i czterech dni, od chwili wypadku, do czasu, gdy dwudziestego czwartego grudnia w dzień Wigilii spłonął doszczętnie jego grób. Wszyscy byliśmy w szoku jakim cudem gdy u niego było pogorzelisko, a na sąsiednim grobie i grobie mamy, który był tuż obok nie spłonął ani jeden kwiatek!? Każdego roku przed świętami robił "jazdy" więc wtedy, też nie pozwolił zapomnieć o sobie i swoim zwyczajem narobił zamieszania. Trochę żartując, tak to sobie tłumaczyliśmy. Przygodę z duchami zacznę od siebie.

Był to zwyczajny dzień, w domu krzątały się Marta, Agnieszka i gdzieś tam hasała mała Klaudia. Wzięłam do ręki szczotkę by pozamiatać przedpokój i kuchnię, w między czasie do łazienki weszła Marta, gdy byłam już w progu odcinającym kuchnię od przedpokoju, poczułam bardzo wyraźny dotyk dłoni na moim pasie, w taki sposób jakby ktoś chciał przesunąć mnie na bok, by przejść do kuchni, byłam przekonana, że była to Klaudia powiedziałam do niej.
-Zaczekaj chwileczkę, zaraz zmiotę to przejdziesz.
Po chwili obejrzałam się by ją przepuścić, ale nigdzie jej nie było! gdzie ona się podziała?
-Marta, ale numer, Klaudia przed chwilą tu była i znikła mi gdzieś.
-No co Ty! przecież Klaudia poszła z Agnieszką do siebie, jakiś czas temu-
Mieszkały one w drugiej części budynku.
-Ale przed sekundą ktoś przesuwał mnie by wejść do kuchni, kurcze może to był Mirek?!
-No może-zaśmiałyśmy się i zaczęłam dalej zamiatać. To zdarzenie długo siedziało mi w głowie, właściwie jest do dziś.

Innym razem gdy stałam oparta o piec kaflowy, który przyjemnie ogrzewał plecy. W pewnym momencie zauważyłam na podwórku światło, jakby ktoś chodził z latarką przy stodole, mówię więc do Krzyśka wtedy jeszcze narzeczonego Marty i tata Nikolki by wyszedł i sprawdził kto tam łazi, co się tam dzieje?. Wszyscy wyjrzeli przez szybę, a Krzysiek wyszedł. Po chwili wrócił i oznajmił  że nikogo tam nie ma po kilku minutach scenariusz się powtórzył i znowu nic. Dziwne prawda?
Po jakimś czasie, kiedy byłam już w Anglii, znowu wydarzyło się coś dziwnego, znam to z opowiadań córek. Okna w naszym domu były jeszcze stare, (pamiętały chyba Hitlera) futryny wypaczone, żeby je domknąć lub otworzyć, trzeba było się nieźle nagimnastykować. Zamykały się na specjalny haczyk, który znajdował się pośrodku, to z nim było trochę kłopotu. W pokoju siedziały Marta z Agnieszką gawędziły sobie przed telewizorem, gdy ni z gruszki ni z pietruszki z trzaskiem otworzyło się okno. Zaskoczone spojrzały w jego stronę.
-Co jest grane!? jakim cudem same się otworzyło?
Podeszły by to sprawdzić, zaglądały, sprawdzały ze wszystkich stron, nie znalazły nic, co by tłumaczyło jego otwarcie, nawet wiatru nie było. Agnieszka powiedziała, głośno i dobitnie.
-Tato! może Tobie jest gorąco, ale nam nie i nie otwieraj nam tu okien.
Po czym wróciły przed telewizor, tylko wtedy tematem rozmowy stało się okno...
Nie długo trzeba było czekać na następne atrakcje. Było już dosyć późno, właściwie domownicy kładli się do spania, pogasili światła, ale jeszcze oglądali jakiś film. Gdy za oknem zaczynało się coś dziać, co ich zaniepokoiło.
-Krzysiek chyba ktoś przy samochodzie grzebie, słyszysz?
wyjrzeli ostrożnie by nie spłoszyć ewentualnego złodzieja, niczego jednak nie dostrzegli. Wrócili do łóżka. Za chwilę znowu to samo, tylko głośniej. Tym razem jednak Krzysiek wyskoczył przed dom by sprawdzić, kto mu auto rozkręca, przeszedł dookoła i nic, wszystko pozamykane cisza. Wrócił do domu nic nie rozumiejąc co się dzieje.
Jeszcze kilka razy miały miejsce takie zjawiska, na przykład podczas obecności kilku osób w domu, słychać było na strychu głośne przesuwanie przedmiotów, to też nikogo nie wystraszyło, dwóch zięciów poszło na górę, by złapać tego kto to robi, nie udało się bo nikogo nie było, zdarzyło się jeszcze kilka razy jakieś stuki, puki ale nikt na to, już nie zwracał uwagi. Później jakoś to wszystko znikło, po tym jak spalił się grób już kilka lat nic się nie dzieje.

Co można sądzić o tym wszystkim, jak to wytłumaczyć, ja nie mam pojęcia, może ktoś zna odpowiedź?