Tereska Nie Płacz

Nie wiem jak długo siedziałam na schodach. Nie czułam już właściwie nic. Byłam w dziwnym stanie, serce łomotało jakby chciało wyrwać się z piersi, słyszałam jak krew pulsuje w skroniach a w duszy straszna pustka… Po raz kolejny zostałam zdradzona przez najbliższe mi osoby, to bolało… bardzo bolało. Siedziałam tak do momentu, w którym poczułam się lepiej, na tyle by nie upaść. Szłam przed siebie, a nogi niosły mnie do domu teściowej. Musiałam o tym z kimś porozmawiać, a tylko ona przyszła mi do głowy. Moja przyjaciółka mieszkała już od kilku lat w Olsztynie, była więc zbyt daleko, a ja potrzebowałam kogoś już na teraz. Teściowa widząc mnie w drzwiach od razu zapytała:
- Co się stało?!?

Dopiero wtedy puściły mi nerwy i zaczęłam płakać. Teściowa czekała cierpliwie aż opadną pierwsze emocje i będę w stanie powiedzieć co się stało.
 - Chyba będę musiała rozstać się z Mirkiem - i opowiedziałam co się wydarzyło. A ona siedziała i milczała, nie mogła znaleźć odpowiednich słów, bo co można było tu powiedzieć.
- Musisz być silna. Kobietom zdarzają się czasami takie sytuacje. Myśl teraz tylko o dzieciach, jutro Komunia Św. Agnieszki i w takim dniu dzieci nie powinny wiedzieć o Waszych kłopotach. Porozmawiasz z nim w innym czasie…
Miała rację, awantura nic by mi nie dała, wystarczy że ja podle się czułam, inni nie musieli. Chwilę jeszcze porozmawiałyśmy jak kobieta z kobietą i tak wzmocniona duchowo poszłam do domu. Byłam ciekawa, o której wróci Mirek i co mi powie? Niestety nie wrócił przez cały dzień, a dopiero nad ranem w dzień Komunii Św. Wszedł jak gdyby nigdy nic i zapewniał mnie o swojej miłości do mnie… żałosne!!! Nie odzywałam się do niego udając, że go nie dostrzegam. A on chodził za mną i tłumaczył się, że za dużo wypił i usnął u kolegi i wiele innych bzdur! Zapytałam tylko - „dwie noce?”. Nie chciałam robić scen, nie w tym dniu! Trzeba było zaraz budzić dziecko i szykować do Kościoła.

Agata nie przyszła z rana by mi pomóc tak jak wcześniej się umówiłyśmy. Przyszła prosto z Kościoła razem z innymi gośćmi. Prawie wcale się nie odzywała, ot tylko wymieniała zdawkowe słówka z gośćmi. Ja też z nią nie rozmawiałam, teściowa milczała, nikt poza nami nie wiedział o tej sprawie. Praktycznie nic nie jadła i mieszała tylko łyżką w rosole, aż wujek Mietek zapytał:
- Co Ty Agatka kości w rosole szukasz? Jedz!

Posiedziała jeszcze chwilę i pożegnała gości. Miała wymówkę, bo jej mąż Tadeusz był w szpitalu i musiała pójść do niego w odwiedziny. Każdy to rozumiał, a goście prosili tylko, by pozdrowiła męża od wszystkich. Pozostała część dnia przebiegła bez zakłóceń. Słońce pięknie świeciło jakby chciało ogrzać wszystkie smutki, by mniej bolały. Przy takiej pogodzie łatwiej wyrzucić „śmieci” z głowy i przywrócić pozytywne myślenie. Kontakt z Agatą ustał na pewien czas, nie rozmawiałam z nią o tym co zaszło. Mirek oczywiście wszystkiemu zaprzeczał. Twierdził, że coś mi się pomieszało i powinnam się leczyć! „On nawet palcem nie chciałby jej dotknąć!”.Powiedział coś takiego „Niech ją wściekłe psy pi…, ja bym się jej nie dotknął”. Gdy to usłyszałam, wściekłam się!
- Jesteś zwykłą świnią, niegodną miana mężczyzny. By wygładzić siebie opluwasz kobietę, z którą byłeś!?! To nie ją winię, ale Ciebie! - krzyczałam - Wiedziałeś, że ona lubi ten „sport” i wykorzystałeś to! A teraz wycierasz o nią mordę! Jesteś zwykłym śmieciem! - nie mogłam opanować nerwów - Gdy już zdarzyło się coś takiego, powinieneś zamknąć dziób, a nie wygadywać takie rzeczy! Nie zniżę się do Waszego poziomu i nie będę tego więcej roztrząsać, na tym koniec! - i wyszłam z pokoju. Próbował coś tam jeszcze tłumaczyć, ale ja już tego nie słuchałam, szkoda mojego czasu i zdrowia! Powiedziałam tylko:
- Byłeś kiedyś moją miłością, teraz jesteś tylko ojcem moich dzieci. Dziś jeszcze jesteś moim mężem, jutro możesz już nim nie być. Męża można zmienić, siostry nie! Cokolwiek zrobi, już do śmierci będzie moją siostrą. Mam ją tylko jedną i zawsze będzie ważna w moim życiu.

Nigdy nie rozmawiałam z Agatą na ten temat, nie chciałam! Nie była to słabość z mojej strony, wręcz przeciwnie! Po jakimś czasie, gdy życie wróciło już do normy powiedziała mi, że łatwiej zniosłaby gdybym cisnęła jej wyrzuty prosto w twarz, a nie milczała. To milczenie krzyczało do niej przez cały czas, było w nim wszystko czego nie chciała usłyszeć. Nie jestem głupia, bo ot tak puściłam wszystko w niepamięć! To nie tak, tego nie można zapomnieć. Ale wybaczyć… tak! Nie chciałam dołączyć do grupy rodzeństw (a znam takie), które mieszkają dosłownie tuż za miedzą, a nie widzą się i nie rozmawiają ze sobą latami. To jakiś koszmar! Bo cóż takiego trzeba uczynić, by dopuścić do takiej sytuacji, jaka niszcząca zawziętość musi z nimi mieszkać? To dla mnie niepojęte. Nie, ja do nich nie dołączę! Nie warto, gdy życie jest zbyt krótkie by je trwonić w tak głupi sposób.

Agata z moją najmłodszą córką na wczasach nad Dadajem.

I taką siostrę chcę w sercu zachować, roześmianą i szczęśliwą. Szybko owdowiała, sprzedała mieszkanie w Bartoszycach i wyjechała do Warszawy. Znalazła tam pracę i zaczęło się jej dosyć dobrze układać. Ale jak to Agata, musiała szukać wrażeń! Przez biuro matrymonialne znalazła sobie drugiego męża!!! Wiesiek, bo tak ma na imię drugi mąż Agaty, miał już wcześniej rodzinę i dzieci, które opuścił nim poznał Agatę. Nie wróżyło to dobrze…!